« هرگاه بعد از علم و دانشی که (درباره ی مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانی با تو به محاجه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: «بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود؛ آنگاه مباهله کنیم؛ و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم »پیامبر (ص) به آنها فرمودند که بیایید یکدیگر را نفرین کنیم ،اگر حق با من بود ، لعنت خدا بر شما نازل شود و اگر حق با شما بود ، لعنت خدا بر من فرود آید .آنها پذیرفتند و قرار گذاشتند که فردای روز در مکانی حضور یابند و با هم مباهله کنند .هنگامی که نزد رؤسای خود بازگشتند و مطلب را بازگو کردند ، سران آن ها گفتند که اگر او قوم خود را آورد ، پیامبر نیست ؛ ولی اگر فقط خانواده اش را آورد حتما پیامبر است . فردای آن روز ، پیامبر (ص) همراه علی (ع) و فاطمه (س) و حسن (ع) و حسین (ع) برای مباهله حاضر شد . هنگامی که گروه نصرانی این صحنه را دیدند . از پیامبر خواستند که از مباهله صرف نظر کند و اجازه دهد که آنها به دین خود بمانند و به پیامبر (ص) جزیه دهند ، پیامبر (ص) نیز پذیرفت و آنها بازگشتند » در روایتی آمده است که اسقف مسیحیان به آن ها گفت :«من صورت هایی را می بینم که اگر از خداوند تقاضا کنند که کوه ها را از جا بر کند ، چنین خواهد کرد . هرگز با آنها مباهله نکنید که هلاک خواهید شد و یک مسیحی تا روز قیامت بر صفحه زمین نخواهد ماند » جریان مباهله علاوه بر این علم خاص پیامبر (ص) را نشان می دهد ، تاثیر دعا و نیایش آن حضرت نیز می نماید .نکته بسیار مهم در لفظ «انفسنا» است فردی که مصداق این لفظ است ، باید از نظر کمالات و صفات نفسانی به حدی برسد که بتوان او را « نَفسُ النَّبی » (جان پیامبر) شمرد و چنان که گفته شد مراد از این لفظ ، شخص علی (ع) است . (